مقایسه اثربخشی آموزش گروهی راهبردهای فراشناختی و آموزش هم‌ شاگردی بر خودکارآمدی تحصیلی و انگیزش تحصیلی: دانشآموزان دوره متوسطه دوم

هدف تحقیق حاضر مقایسۀ تأثیر آموزش گروهی راهبردهای فراشناخت و آموزش هم شاگردی بر خودکارآمدی تحصیلی و انگیزش تحصیلی دانش‌آموزان پسر متوسطه دوم شهرستان دهلران در سال تحصیلی 98-1397 بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش و پس‌آزمون و گروه کنترل و پیگیری پس از 3 ماه بود و از نظر نوع تحقیق نیز کاربردی است. جامعه تحقیق حاضر کلیه دانش‌آموزان پسر پایه دوم متوسطه دوم شهر دهلران به تعداد 300 نفر بودند که ابتدا از بین آنها 75 نفر با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی در بین گروه‌ها قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه‌های انگیزش تحصیلی هارتر(1981) و خودکارآمدی جنیگ و مورگان(1999) بودند که پایایی آن نیز با آزمون کرونباخ(89/0) حاصل شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار ‌توصیفی مانند محاسبه فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار و آمار استنباطی شامل آزمون‌های تحلیل کوواریانس و پیش فرض‌های آن برای بررسی تفاوت میانگین‌های پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری استفاده شد و تجزیه و تحلیل داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 24 انجام گرفت. تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد آموزش گروهی راهبردهای فراشناختی و آموزش هم ‌شاگردی بر انگیزش تحصیلی و خودکارآمدی تأثیر معناداری دارند. همچنین میانگین نمرات روش آموزش با راهبردهای فراشناختی بر خودکارآمدی و انگیزش در مقایسه با روش هم شاگردی بالاتر بود. بنابراین تأثیرگذاری روش آموزش مبتنی بر راهبردهای فراشناختی به طور معناداری بیش‌تر از روش آموزش هم شاگردی است(05/0>p).